Verontruste inwoners Wezep sturen brief aan Dijksma in kader Lelystad Airport:
Van: Aangetekend per post verzonden,23.10.’17;
G.M.C. Buursen, alsook per e-mail 23.10.’17.
Verl. Meidoornstraat 37,
8091DG Wezep.
Aan:
Mevr. S.A.M. Dijksma,
Staatssecretaris van Infrastructuur en Milieu,
Postbus 20901,
2500 EX Den Haag.
Onderwerp: HERINNERING aan mijn brief aan u met onderwerp “vragen n.a.v. Informatiebijeenkomst over luchthaven Lelystad d.d. 20.09.’17 te Zwolle.” [20/9 moet zijn 19/9]
Wezep, maandag 23 oktober 2017.
Geachte mevr. Dijksma,
Op 25 september j.l heb ik u een brief gestuurd met als onderwerp “vragen n.a.v. Informatiebijeenkomst over luchthaven Lelystad d.d. 20.09.’17 te Zwolle.” Deze brief is per e-mail t.a.v. u verstuurd op 25 september om plm. 08.55 u. en als aangetekende brief eveneens op 25 september en op uw ministerie aangekomen op dinsdag 26 september om 8.09 u. Vandaag, maandag 23 oktober, is dat vier weken geleden.
Het handelt hier om vragen die op de informatiebijeenkomst van uw ministerie I&M op 19 september ’17 te Zwolle niet meer gesteld konden worden. Deze informatie-avond heb ik, en velen met mij, als zeer slecht ervaren, ook was er nauwelijks tijd om vragen te stellen omdat I&M / Alders c.s. verreweg het merendeel van de beschikbare tijd consumeerden. Velen, waaronder ik, konden hun vragen niet meer stellen. Bij het sluiten van de bijeenkomst werd hen geadviseerd hun vraag /vragen per mail te stellen aan uw ministerie en daar heb ik, met bovengenoemde mail en aangetekende brief, gebruik van gemaakt.
Omdat door uw ministerie steeds gesteld is dat de beslissing over de ‘Lelystadlijnen’ uiterlijk half november zou plaatsvinden was met de beantwoording van mijn brief met vragen uiteraard enige voortvarendheid van uw kant gemoeid. In mijn brief heb ik daar ook nadrukkelijk om gevraagd. Want als ik nog op uw antwoorden zou willen reageren zou de tijd tot half november wel erg kort worden. Ik wil hierbij opmerken dat niet ik maar uw ministerie zélf de oorzaak is van deze grote tijdsdruk.
Omdat ik op 9 oktober nog geen antwoord en zelfs nog geen bevestiging van ontvangst had gekregen, heb ik me per e-mail tot Nationale Ombudsman gewend. Deze heeft mijn e-mail met mijn brief met vragen naar uw ministerie doorgestuurd met het verzoek de brief te behandelen. Van uw ministerie ontving ik op 13 oktober het volgende antwoord: “Via de Nationale Ombudsman hebben wij op 12 oktober 2017 uw klacht in het kader van de Awb van 9 oktober 2017 ontvangen. De beantwoordingstermijn is zes weken, waardoor u voor 23 november 2017 een reactie kunt verwachten.”
Niets over de brief zelf dus, geen antwoord. Kan uw ministerie geen verbanden meer leggen? Mijn brief met vragen, als in de aanhef benoemd, was zelfs door de Nationale Ombudsman mee verstuurd! Gekker moet het ook niet worden! Kon men niet of wil men niet mijn brief beantwoorden, je kunt je afvragen wat erger is.
Mijn brief behandelt vooral MER-achtige vragen meer specifiek betreffende mijn woonplaats, Wezep (NW-Veluwe). Na de onthulling van de groep HoogOverIJssel dat er veel te lage inputcijfers zijn gebruikt zijn mijn vragen alleen maar actueler geworden en heb ik nog meer recht daarnaar te vragen en een helder, duidelijk antwoord van u te krijgen binnen een redelijke termijn die, gezien de door u veroorzaakte tijdkrapte, kort mag worden genoemd. Nu u niet reageert ontneemt u mij tevens de mogelijkheid adequaat te reageren op uw zgn. internetconsultatie. Een kwalijke zaak. Intussen is er een grote groep verontrustte burgers in Wezep ontstaan die ik een antwoord n.a.v. de vragen in mijn brief schuldig moet blijven. Zo blijft bv. het stijgingspunt, gepaard met groot lawaai en uitstoot, onduidelijk en een bron van grote zorg omdat de vrees bestaat dat deze boven onze woonkern, met 14.000 inwoners, plaats zal vinden! Hoezo milieu, hoezo gezondheid?
Op vrijdag 20 oktober om plm. 14.00 uur heb ik nog geprobeerd met uw ministerie telefonisch in contact te komen om te vragen naar de voortgang van de beantwoording van mijn brief. Uw ministerie gaf blijk van een dieptepunt in communicatie en een volledige minachting van iemand die gewoon beleefd komt vragen naar de voortgang. Alle lof, dat weer wel, voor de telefonist die echt probeerde, meermalen, steeds tevergeefs, voor mij een contact te leggen. Ik vat de gebeurtenissen in het kort samen, in totaal duurde de verbinding 13 minuten:
- Ik bel met uw ministerie en spreek de telefonist, ik vraag naar iemand die iets over mijn brief, handelend over de Lelystadlijnen, kan zeggen.
- De telefonist wil mij doorverbinden, dat duurt minuten waarna hij beschaamd opmerkt dat het secretariaat mijn telefoongesprek niet wil aannemen. U leest het goed, niet wil aannemen.
- Ik merk op dat ik na vier weken wachten nu toch echt iemand wil spreken. Hij zegt een ander secretariaat te gaan proberen. Weer minuten wachten waarop de telefonist zegt dat dat ook niet mogelijk is maar dat ik daar wel een bandje kan inspreken.
- Natuurlijk wil ik na vier weken wachten geen bandje inspreken, ik wil echt iemand spreken. Hij zegt de persvoorlichting te gaan vragen maar komt ook daarvan onverrichter zake terug.
- En dan vraag ik hem of hij mij met u, mevr. Dijksma wil doorverbinden . Tja, dat mag hij niet, dat kan ik dan ook nog wel begrijpen, hoewel steeds minder. Ik bedank de telefonist voor de moeite en haak af. Ook dit heeft geen zin. Uitsluitend ivoren torens. Totaal 13 minuten zinloosheid.
Ik weet dat aanvang vorige week een soortgelijke brief uit Oene en uit Epe (Gld) ook nog niet beantwoord waren. Het lijkt dus structureel. Over de brief uit Oene gaf uw persvoorlichter als reden op dat er zoveel reacties waren gekomen (Stentor / editie Zwolle). Dat acht ik geen geldig excuus, evenmin als ‘de tijd’. Het ministerie heeft immers zelf voor een grote verwarring gezorgd door een dergelijk belangrijke zaak, die diep in het welzijn van circa driekwart miljoen mensen tast, onduidelijk te brengen in een veel te kort tijdsbestek. Zelfs eind september, bij de bijeenkomst in Zwolle, en zelfs nog later, ná de bijeenkomst te Apeldoorn, kwamen nieuwe feiten ter tafel. Te Zwolle bv het feit dat er bij de daling nog lager, tot 900 meter gevlogen kon worden (waarvan later de MER-cijfers niet bleken te kloppen!) en ná Apeldoorn is het punt van aanzet stijging nog onderwerp van discussie. En over dat punt van stijging gaat ook een vraag in mijn brief aan u. Toch wilt u blijven vasthouden aan het feit dat er midden november een beslissing in de Tweede Kamer moet komen. De veelheid aan vragen en de te korte, m.i. zelfs ondemocratisch korte tijd, had u / uw ministerie uiteraard van te voren kunnen, moeten voorzien, regeren is immers vooruitzien.
Met vriendelijke groet,
G.M.C. Buursen.
N.B. Ik houd mij het recht voor deze brief ook aan Tweede Kamerleden te sturen, naar media alsook anderen die ik nodig acht.